BAZA WIEDZY
Life Cycle Assessment
LCA (Life Cycle Assessment)– ocena cyklu życia. Jest to technika z zakresu procesów zarządczych, mająca na celu ocenę potencjalnych zagrożeń środowiska. Istotą tej metody jest nastawienie nie tylko na ocenę wyniku końcowego danego procesu technologicznego, ale także oszacowanie i ocena konsekwencji całego procesu dla środowiska naturalnego.
Pierwsze wzmianki o tego typu metodzie pochodzą w prac Harolda Smitha, przedstawionych na Światowej Konferencji Energetycznej w 1969 roku. Oryginalne badania tego uczonego dotyczyły wytwarzania różnych rodzajów energii w wybranych procesach chemicznych. Jedną z pierwszych firm, które zainteresowały się wykorzystaniem tych analiz w praktyce była Coca-Cola, która zleciła przeprowadzenie dalszych badań.
Kryzys energetyczny z lat siedemdziesiątych XX w. przyczynił się do rozwoju metody LCA i był inspiracją do dalszy badań i analiz opartych na założeniach metody. Stopniowo na skutek prac badawczych i rozwoju metoda zaczęła odbiegać od formy przedstawionej oryginalnie w pracach Harolda Smitha. Do rozwoju metody przyczyniło się także rosnące zainteresowanie problematyka kwaśnych deszczy i efektu cieplarnianego.
LCA
Najczęściej spotykaną definicją LCA jest następująca: „LCA jest procesem oceny efektów, jaki dany wyrób wywiera na środowisko podczas całego życia, poprzez wzrost efektywnego zużycia zasobów i zmniejszenie obciążeń środowiska. Ocena wpływu na środowisko może być prowadzona zarówno dla wyrobu, jak i dla jego funkcji. LCA jest traktowana jako „analiza od kołyski do grobu”.
Pierwsze wzmianki o tego typu metodzie pochodzą w prac Harolda Smitha, przedstawionych na Światowej Konferencji Energetycznej w 1969 roku. Oryginalne badania tego uczonego dotyczyły wytwarzania różnych rodzajów energii w wybranych procesach chemicznych. Jedną z pierwszych firm, które zainteresowały się wykorzystaniem tych analiz w praktyce była Coca-Cola, która zleciła przeprowadzenie dalszych badań.
Kryzys energetyczny z lat siedemdziesiątych XX w. przyczynił się do rozwoju metody LCA i był inspiracją do dalszy badań i analiz opartych na założeniach metody. Stopniowo na skutek prac badawczych i rozwoju metoda zaczęła odbiegać od formy przedstawionej oryginalnie w pracach Harolda Smitha. Do rozwoju metody przyczyniło się także rosnące zainteresowanie problematyka kwaśnych deszczy i efektu cieplarnianego.
LCA
Najczęściej spotykaną definicją LCA jest następująca: „LCA jest procesem oceny efektów, jaki dany wyrób wywiera na środowisko podczas całego życia, poprzez wzrost efektywnego zużycia zasobów i zmniejszenie obciążeń środowiska. Ocena wpływu na środowisko może być prowadzona zarówno dla wyrobu, jak i dla jego funkcji. LCA jest traktowana jako „analiza od kołyski do grobu”.
Podstawowymi elementami LCA są:
(1) zidentyfikowanie i ocena ilościowa obciążeń wprowadzanych do środowiska, tj. Zużytych materiałów i energii, oraz emisji i odpadów wprowadzanych do środowiska,
(2) ocena potencjalnych wpływów tych obciążeń oraz
(3) oszacowanie dostępnych opcji w celu zmniejszenia obciążeń.”
Zalety metody LCA
1. Brak pominięcia jakiegokolwiek etapu istnienia wyrobu
2. Uwzględnienie najważniejszych ekosystemów i ich elementów umożliwia pełną ocenę wpływu na środowisko
3. Metoda ta uwzględnia powstawanie zanieczyszczeń
4. Szczegółowy opis metody jest zawarty w normach ISO
Zalety metody LCA
1. Brak pominięcia jakiegokolwiek etapu istnienia wyrobu
2. Uwzględnienie najważniejszych ekosystemów i ich elementów umożliwia pełną ocenę wpływu na środowisko
3. Metoda ta uwzględnia powstawanie zanieczyszczeń
4. Szczegółowy opis metody jest zawarty w normach ISO
